1Ug si Jehova misulti kang Moises, nga nagaingon: 2Isulti mo sa mga anak sa Israel, ug ipamulong mo kanila: Sa diha nga makasulod na kamo sa yuta nga inyong kapuy-an nga akong gihatag kaninyo, 3Ug magabuhat kamo ug halad nga hinimo pinaagi sa kalayo alang kang Jehova, usa ka halad-nga-sinunog, kun usa ka halad, aron sa pagtuman sa usa ka panaad, kun ingon sa usa ka halad-nga-kinabutbut-on, kun sa inyong natudlong mga fiesta, aron sa pagbuhat sa usa ka kahumot alang kang Jehova, gikan sa mga vaca kun gikan sa mga carnero; 4Unya siya nga magahalad sa iyang halad alang kang Jehova magadala siya sa halad-nga-kalan-on sa usa ka ikanapulo ka bahin sa epha sa fino nga harina, nga sinaktan sa ikaupat ka bahin sa usa ka hin nga lana; 5Ug vino alang sa halad-nga-ilimnon, ang ikaupat ka bahin sa usa ka hin, pagabuhaton mo uban sa halad-nga-sinunog, kun alang sa halad, alang sa tagsatagsa ka nating carnero. 6Kun alang sa usa ka lakeng carnero, ikaw magabuhat alang sa halad-nga-kalan-on, duruha sa ikanapulo ka bahin sa epha sa fino nga harina, nga sinaktan sa usa sa ikatolo ka bahin sa hin nga lana; 7Ug alang sa halad-nga-ilimnon, igahalad mo ang usa sa ikatolo ka bahin sa hin nga vino, sa usa ka kahumot alang kang Jehova. 8Ug sa diha nga magahalad ikaw sa usa ka lakeng vaca alang sa halad-nga-sinunog, kun alang sa usa ka halad, aron sa pagtuman sa usa ka panaad, kun alang sa mga halad-sa-pakigdait alang kang Jehova; 9Unya magahalad siya uban sa lakeng vaca, usa ka halad-nga-kalan-on sa totolo ka napulo ka bahin sa epha sa fino nga harina nga sinaktan sa tunga sa usa ka hin nga lana: 10Ug alang sa halad-nga-ilimnon magahalad ka ug tunga sa hin nga vino, alang sa halad nga hinimo pinaagi sa kalayo, alang sa usa ka kahumot kang Jehova. 11Mao kini ang pagabuhaton sa tagsa ka vaca nga lake, kun sa tagsa ka lakeng carnero, kun alang sa tagsa ka lakeng nati sa carnero, kun sa mga nati sa kanding. 12Sumala sa gidaghanon nga pagaandamon ninyo, mao man ang pagabuhaton ninyo sa tagsatagsa sumala sa ilang gidaghanon. 13Ang tanan nga natawo sa yuta nga pinuy-anan magabuhat niining mga butanga subay niining lagda, sa paghalad ug halad nga hinimo pinaagi sa kalayo, sa usa ka kahumot alang kang Jehova. 14Ug kong magapuyo uban kanimo ang usa ka dumuloong, kun bisan kinsa nga anaa sa taliwala, ninyo ngadto sa inyong mga kaliwatan, ug magahalad ug usa ka halad nga hinimo pinaagi sa kalayo, sa usa ka kahumot alang kang Jehova; ingon sa inyong pagabuhaton, mao man ang iyang pagabuhaton. 15Alang sa katilingban, adunay usa lamang ka balaod alang kaninyo, ug alang sa dumuloong nga nagapuyo uban kaninyo , usa ka balaod nga walay katapusan ngadto sa inyong mga kaliwatan: ingon kaninyo, mao man usab ang usa ka lumalangyaw sa atubangan ni Jehova. 16Usa ka kasugoan ug usa ka tulomanon alang kaninyo, ug alang sa usa ka dumuloong nga nagapuyo uban kaninyo. 17Ug si Jehova misulti kang Moises, nga nagaingon: 18Isulti mo sa mga anak sa Israel ug ipamulong mo kanila: Sa pag-abut ninyo sa yuta nga akong pagadad-an kaninyo, 19Nan mamao kini, nga kong magakaon kamo sa tinapay niadtong yutaa, magahalad kamo ug halad-nga-binayaw alang kang Jehova. 20Sa nahauna sa inyong minasa, magahalad kamo ug usa ka tinapay alang sa usa ka halad-nga-binayaw: ingon sa halad-nga-binayaw sa giukanan, mao kini ang igahalad ninyo. 21Sa nahauna sa inyong mga minasa igahatag ninyo kini alang kang Jehova, alang sa usa ka halad-nga-binayaw ngadto sa inyong mga kaliwatan. 22Ug kong masayup kamo ug dili kamo managbantay niining tanang mga sugo, nga gisulti ni Jehova kang Moises, 23Bisan sa tanang mga butang nga gisugo kaninyo ni Jehova pinaagi kang Moises, sukad pa sa adlaw nga si Jehova nagsugo, ug nagapadayon ngadto sa inyong mga kaliwatan; 24Nan mamao kini, nga kong kini nabuhat sa walay pagpanghibalo, sa wala mahibaloi sa katilingban, nga ang tibook nga katilingan magahalad ug usa ka vaca nga lake sa usa ka halad-nga-sinunog, alang sa usa ka kahumot kang Jehova, uban ang halad-nga-kalan-on, ug ang halad-nga-ilimnon niana, sumala sa tulomanon, ug usa ka kanding nga lake alang sa halad-tungod-sa-sala. 25Ug ang sacerdote magabuhat ug pagtabon-sa-sala alang sa tibook nga katilingban sa mga anak sa Israel, ug sila pagapasayloon; kay kadto maoy usa ka sayup, ug sila nanagdala sa ilang halad, usa ka halad nga hinimo pinaagi sa kalayo alang kang Jehova, ug ang ilang halad-tungod-sa-sala sa atubangan ni Jehova, alang sa ilang sayup: 26Ug ang tibook nga katilingban sa mga anak sa Israel pagapasayloon, ug ang dumuloong nga nagapuyo sa taliwala nila; kay mahitungod sa tibook nga katawohan kini gibuhat nga wala tuyoa. 27Ug kong usa ka tawo makasala sa walay pagpanghibalo, nan magahalad siya ug usa ka kanding nga baye nga may usa ka tuig ang kagulangon alang sa halad-tungod-sa-sala. 28Ug ang sacerdote magabuhat ug pagtabon-sa-sala alang niadtong kalag nga nasayup, sa diha nga nakasala siya sa walay pagpanghibalo, sa atubangan ni Jehova, aron sa pagbuhat ug pagtabon-sa-sala alang kaniya; ug siya pagapasayloon. 29May usa lamang kamo ka kasugoan alang kaniya nga nagabuhat ug bisan unsang kasaypanan sa walay pagpanghibalo, alang kaniya nga natawo sa yutang pinuy-anan sa taliwala sa mga anak sa Israel, ug alang sa dumuloong nga nagapuyo sa taliwala nila. 30Apan ang kalag nga nagabuhat sa bisan unsang kasaypanan uban sa pagkawalay-pagpanumbaling, bisan siya natawo sa yutang pinuy-anan sa mga anak sa Israel , kun usa ka lumalangyaw, kanang kalaga nagapasipala kang Jehova; ug kanang kalaga pagaputlon gikan sa taliwala sa iyang katawohan. 31Tungod kay iyang gitamay ang pulong ni Jehova, ug gilapas niya ang iyang sugo, kanang kalaga pagaputlon gayud; ang iyang kadautan anha sa ibabaw niya. 32Ug samtang ang mga anak sa Israel didto pa sa kamingawan, nakakaplag sila ug usa ka tawo nga namunit ug igsusugnod sa adlaw nga igpapahulay. 33Ug sila nga nakakaplag kaniya nga nagapamunit ug igsusugnod, mingdala kaniya ngadto kang Moises ug kang Aaron, ug ngadto sa tibook nga katilingban. 34Ug siya gibutang nila sa bilanggoan, tungod kay wala pa ipahayag kong unsay pagabuhaton mahitungod kaniya. 35Ug si Jehova miingon kang Moises: Ang tawo kinahanglan nga pagapatyon gayud: ang tibook nga katilingban magabato kaniya sa mga bato didto sa gawas sa campo. 36Ug ang tibook nga katilingban nagdala kaniya didto sa gawas sa campo, ug mingbato kaniya sa mga bato hangtud sa kamatayon; ingon sa gisugo ni Jehova kang Moises. 37Ug si Jehova misulti kang Moises, nga nagaingon: 38Isulti mo sa mga anak sa Israel, ug hangyoa sila nga managbuhat sila ug mga borlas sa mga sidsid sa ilang mga bisti ngadto sa ilang mga kaliwatan, ug magabutang sila sa tagsatagsa ka borlas sa mga sidsid ug usa ka sinawalo nga azul. 39Ug kini mamao ang alang kaninyo nga usa ka borlas, nga inyong matan-aw kini, ug mahanumdum kamo sa tanang mga sugo ni Jehova, ug aron sa pagbuhat kanila; ug aron nga dili kamo magsunod sa inyong kasingkasing, ug sa inyong mga mata, sa tapus niini kamo magagamit kanila aron sa pagpakighilawas. 40Nga aron kamo mahanumdum ug magabuhat sa tanan ko nga mga sugo, ug magabalaan kamo sa inyong Dios. 41Ako mao si Jehova nga inyong Dios, nga nagkuha kaninyo gikan sa yuta sa Egipto, aron nga mahimong Dios ninyo: Ako mao si Jehova nga inyong Dios.
Jamieson Fausset Brown Bible Commentary 1 THE LAW OF SUNDRY OFFERINGS. (Num. 15:1-41)
The Lord spake unto Moses, saying, Speak unto the children of Israel--Some infer from
Num 15:23 that the date of this communication must be fixed towards the close of the wanderings in the wilderness; and, also, that all the sacrifices prescribed in the law were to be offered only after the settlement in Canaan.
3 make an offering by fire unto the Lord, a burnt offering--It is evident that a peace offering is referred to because this term is frequently used in such a sense (
Exod 18:12;
Lev 17:5).
4 tenth deal--that is, an omer, the tenth part of an ephah (
Exod 16:36).
fourth part of an hin of oil--This element shows it to have been different from such meat offerings as were made by themselves, and not merely accompaniments of other sacrifices.
6 two tenth deals--The quantity of flour was increased because the sacrifice was of superior value to the former. The accessory sacrifices were always increased in proportion to the greater worth and magnitude of its principal.
13 a stranger--one who had become a proselyte. There were scarcely any of the national privileges of the Israelites, in which the Gentile stranger might not, on conforming to certain conditions, fully participate.
19 when ye eat of the bread of the land, ye shall offer up an heave offering--The offering prescribed was to precede the act of eating.
unto the Lord--that is, the priests of the Lord (
Ezek 44:30).
20 heave offering of the threshing-floor--meaning the corn on the threshing-floor; that is, after harvest.
so shall ye heave it--to the priests accompanying the ceremony with the same rites.
22 if ye have erred, and not observed all these commandments, &c.--respecting the performance of divine worship, and the rites and ceremonies that constitute the holy service. The law relates only to any omission and consequently is quite different from that laid down in
Lev 4:13, which implies a transgression or positive neglect of some observances required. This law relates to private parties or individual tribes; that to the whole congregation of Israel.
24 if aught be committed by ignorance--The Mosaic ritual was complicated, and the ceremonies to be gone through in the various instances of purification which are specified, would expose a worshipper, through ignorance, to the risk of omitting or neglecting some of them. This law includes the stranger in the number of those for whom the sacrifice was offered for the sin of general ignorance.
27 if any soul sin through ignorance--not only in common with the general body of the people, but his personal sins were to be expiated in the same manner.
30 the soul that doeth aught presumptuously--Hebrew, "with an high" or "uplifted hand"--that is, knowingly, wilfully, obstinately. In this sense the phraseology occurs (
Exod 14:8;
Lev 26:21;
Ps 19:13).
the same reproacheth the Lord--sets Him at open defiance and dishonors His majesty.
31 his iniquity shall be upon him--The punishment of his sins shall fall on himself individually; no guilt shall be incurred by the nation, unless there be a criminal carelessness in overlooking the offense.
32 a man that gathered sticks upon the sabbath day--This incident is evidently narrated as an instance of presumptuous sin. The mere gathering of sticks was not a sinful act and might be necessary for fuel to warm him or to make ready his food. But its being done on the Sabbath altered the entire character of the action. The law of the Sabbath being a plain and positive commandment, this transgression of it was a known and wilful sin, and it was marked by several aggravations. For the deed was done with unblushing boldness in broad daylight, in open defiance of the divine authority--in flagrant inconsistency with His religious connection with Israel, as the covenant-people of God; and it was an application to improper purposes of time, which God had consecrated to Himself and the solemn duties of religion. The offender was brought before the rulers, who, on hearing the painful report, were at a loss to determine what ought to be done. That they should have felt any embarrassment in such a case may seem surprising, in the face of the sabbath law (
Exod 31:14). Their difficulty probably arose from this being the first public offense of the kind which had occurred; and the appeal might be made to remove all ground of complaint--to produce a more striking effect, so that the fate of this criminal might be a beacon to warn all Israelites in the future.
35 The Lord said unto Moses, The man shall be surely put to death--The Lord was King, as well as God of Israel, and the offense being a violation of the law of the realm, the Sovereign Judge gave orders that this man should be put to death; and, moreover, He required the whole congregation unite in executing the fatal sentence.
38 bid them that they make them fringes in the borders of their garments--These were narrow strips, in a wing-like form, wrapped over the shoulders and on various parts of the attire. "Fringe," however, is the English rendering of two distinct Hebrew words--the one meaning a narrow lappet or edging, called the "hem" or "border" (
Matt 23:5;
Luke 8:44), which, in order to make it more attractive to the eye and consequently more serviceable to the purpose described, was covered with a riband of blue or rather purple color; the other term signifies strings with tassels at the end, fastened to the corners of the garment. Both of these are seen on the Egyptian and Assyrian frocks; and as the Jewish people were commanded by express and repeated ordinances to have them, the fashion was rendered subservient, in their case, to awaken high and religious associations--to keep them in habitual remembrance of the divine commandments.
41 I am the Lord your God--The import of this solemn conclusion is, that though He was displeased with them for their frequent rebellions, for which they would be doomed to forty years' wanderings, He would not abandon them but continue His divine protection and care of them till they were brought into the land of promise.