1Karon si Core, ang anak nga lalake ni Isar, ang anak nga lalake ni Coath, ang anak nga lalake ni Levi, kauban ni Dathan ug ni Abiram, ang mga anak nga lalake ni Eliab, ug ni On, ang anak nga lalake ni Pelet, sa mga anak nga lalake ni Ruben, nagkuha ug mga tawo : 2Ug sila mingtindog sa atubangan ni Moises uban sa pipila ka mga anak sa Israel, duruha ka gatus ug kalim-an ka mga principe sa katilingban, mga gitawag sa katilingban, mga tawo nga bantugan; 3Ug nanaghiusa sila sa pagtingub sa pagbatok kang Moises, ug sa pagbatok kang Aaron, ug ming-ingon kanila: Hilabihan ang gahum nga inyong gikuha alang sa inyong kaugalingon, sa natan-aw ninyo nga ang tibook nga katilingban balaan, tagsatagsa kanila, ug si Jehova anaa sa ilang taliwala: busa, ngano nga nagapahataas kamo sa inyong kaugalingon ibabaw sa katilingban ni Jehova? 4Ug sa diha nga nabati kini ni Moises, mihapa siya: 5Ug misulti siya kang Core, ug sa tanan niyang ginsakpan, nga nagaingon: Sa pagkabuntag si Jehova magapahayag kong kinsa ang mga iya, ug kong kinsa ang balaan, ug magaaghat kaniya sa pagpahaduol ngadto kaniya: bisan siya nga iyang pagapilion igapahiduol siya ngadto kaniya. 6Kini inyong pagabuhaton: Magkuha kamo ug mga incensario, si Core, ug ang tanan niya nga ginsakupan; 7Ug butangan ninyo ug kalayo kini, ug butangan ninyo ug incienso sa ibabaw niini sa atubangan ni Jehova sa pagkaugma: ug mamao kini, nga ang tawo nga ginapili ni Jehova, siya mabalaan: hilabihan ang gahum nga inyong gikuha alang sa inyong kaugalingon, kamong mga anak nga lalake ni Levi. 8Ug si Moises miingon kang Core: Patalinghugi karon, kamong mga anak nga lalake ni Levi: 9Ingon nga daw diyutay kini nga butang alang kaninyo, nga ang Dios sa Israel nga nagagahin kaninyo gikan sa katilingban sa Israel, sa pagdala kaninyo haduol ngadto kaniya, sa pagbuhat sa pag-alagad sa tabernaculo ni Jehova, ug sa pagbarog sa atubangan sa katilingban sa pag-alagad kanila; 10Ug nga siya nagdala kanimo sa haduol, ug ang tanan mong mga igsoon, ang mga anak nga lalake ni Levi uban kanimo? ug nagtinguha usab kamo sa pagka-sacerdote? 11Busa, ikaw ug ang tanan mong ginsakupan nanaghiusa sa pagtingub batok kang Jehova: ug si Aaron, unsa ba siya nga nagabagulbol man kamo batok kaniya? 12Ug si Moises nagpasugo sa pagtawag kang Dathan ug kang Abiram, ang mga anak nga lalake ni Eliab: ug sila ming-ingon: Dili kami mangadto. 13Diyutay ba lamang kini nga butang nga gidala mo kami gikan sa usa ka yuta nga nagapaagay sa gatas ug dugos, aron sa pagpatay kanamo didto sa kamingawan, kondili nga magahimo ka sa imong kaugalingon nga principe ibabaw namo? 14Labut pa niini, ikaw wala magdala kanamo ngadto sa yuta nga nagapaagay sa gatas ug dugos, ni magahatag kanamo ug panulondon sa kaumahan ug sa kaparrasan: pagaluskon mo ba ang mga mata niining mga tawohana? Dili kami mangadto. 15Ug hilabihan nga kasuko ni Moises ug miingon kang Jehova: Dili ka unta magatan-aw sa ilang halad: walay usa ka asno nga gikuha ko gikan kanila, ni makadaut ako sa usa kanila. 16Ug si Moises miingon kang Core: Kinahanglan nga ikaw ug ang tanan nimong ginsakupan moduol sa atubangan ni Jehova, ikaw, ug silang tanan , ug si Aaron, sa pagkaugma: 17Ug ang tagsatagsa magkuha sa iyang incensario, ug butangan kini ug incienso, ug dad-on sa tagsatagsa ang iyang incensario sa atubangan ni Jehova, duruha ka gatus ug kalim-an ka mga incensario; ikaw usab, ug si Aaron, ang tagsatagsa sa iyang incensario. 18Ug ang tagsatagsa mikuha sa iyang incensario, ug gibutangan nila kini ug kalayo, ug gibutangan ug incienso sa ibabaw niini, ug nanagbarog sa pultahan sa balong-balong nga pagatiguman kauban ni Moises ug ni Aaron. 19Ug si Core mitigum sa tibook nga katilingban batok kanila nga didto sa pultahan sa balong-balong nga pagatiguman: ug ang himaya ni Jehova mipakita sa tibook nga katilingban. 20Ug si Jehova misulti kang Moises ug kang Aaron, nga nagaingon: 21Pahalayo kamo gikan sa kinataliwad-an niining katilingban, aron nga pagaut-uton ko sila sa dili madugay. 22Ug sila minghapa, ug nanag-ingon: Oh Dios, ang Dios sa mga espiritu sa tanan nga unod, makasala ba ang usa ka tawo, ug maligutgut ba ikaw sa tibook nga katilingban? 23Ug si Jehova misulti kang Moises, nga nagaingon: 24Isulti sa tibook nga katilingban, sa pag-ingon: Pahalayo kamo gikan sa inyong paglibut sa tabernaculo ni Core, ni Dathan, ug ni Abiram. 25Ug si Moises mitindog ug miadto kang Dathan ug kang Abiram; ug ang mga anciano sa Israel mingsunod kaniya. 26Ug siya misulti sa tibook nga katilingban, sa pag-ingon: Pahawa, nangaliyupo ako kanimo, gikan sa mga balong-balong niining mga tawong dautan, ug dili kamo maghikap sa bisan unsa nga butang nga ila, aron dili kamo maut-ut diha sa tanan nilang kasalanan. 27Busa nanagpanindog sila gikan sa tabernaculo ni Core, ni Dathan, ug ni Abiram, sa tagsatagsa ka kiliran: ug si Dathan ug si Abiram minggula, ug mingbarog sa pultahan sa ilang mga balong-balong, ug ang ilang mga asawa, ug ang ilang mga anak nga lalake, ug ang ilang mga kabataan. 28Ug si Moises miingon: Niini maila ninyo nga si Jehova nagsugo kanako aron magabuhat ako niining mga butanga; kay wala ko buhata kini gikan sa akong kaugalingong hunahuna. 29Kong kining mga tawohana mangamatay sa kamatayon sa tanang tawo, o kong sila pagadu-awon sa samang kaagi sa tanang mga tawo, sa ingon niana si Jehova wala magsugo kanako. 30Apan kong si Jehova magabuhat ug usa ka bag-ong butang, ug ang yuta magabuka sa iyang baba, ug magalamoy kanila uban ang tanang mga butang nila, ug sila manganaug nga buhi ngadto sa Sheol; unya kamo mangasayud nga kining mga tawohana nanagtamay kang Jehova. 31Ug nahatabo sa pagkahuman niya pagsulti niining tanang mga pulong, nga nabuka ang yuta nga diha sa ilalum nila: 32Ug mibuka ang yuta sa iyang baba ug milamoy kanila, ug sa ilang mga panimalay, ug sa tanan nga tawo nga iya ni Core, ug sa tanan nilang mga butang. 33Busa sila, ug ang tanang mga butang nga ila, nanganaug nga buhi ngadto sa Sheol; ug mitabon ang yuta kanila, ug nangahanaw sila gikan sa kinataliwad-an sa katilingban. 34Ug ang tibook nga Israel nga diha sa libut nila, nanagpangalagiw sa pagpakabati sa singgit nila: kay sila nanag-ingon: Tingali unya magalamoy kanamo ang yuta. 35Ug migula ang kalayo gikan kang Jehova, ug milamoy sa duruha ka gatus ug kalim-an ka tawo nga nanaghalad sa incienso. 36Ug si Jehova misulti kang Moises, nga nagaingon: 37Isulti mo kang Eleazar, ang anak nga lalake ni Aaron, ang sacerdote, nga panguhaon niya ang mga incensario gikan sa taliwala sa nasunogan, ug igakatag mo ang kalayo ngadto sa unahan; kay sila balaan, 38Bisan ang mga incensario niining mga makasasala batok sa ilang mga kinabuhi; ug sila mahimo nga mga sinalsal nga galamiton alang sa usa ka tabon sa halaran: kay ilang gihalad sila sa atubangan ni Jehova; sa ingon niana mga balaan sila; ug sila mamahimo nga ilhanan alang sa mga anak sa Israel. 39Ug si Eleazar ang sacerdote mikuha sa mga tumbaga nga incensario, nga gihalaran sa mga nangasunog; ug ilang gisalsal kini alang sa usa ka tabon sa halaran, 40Aron mahimong handumanan alang sa mga anak sa Israel, nga sa katapusan walay bisan kinsa nga dumuloong, nga dili sa kaliwatan ni Aaron, nga magaduol sa paghalad ug incienso sa atubangan ni Jehova; aron siya dili mahasama kang Core, ug sa iyang ginsakupan: ingon sa gisulti ni Jehova kanila pinaagi kang Moises. 41Apan sa pagkaugma ang tibook nga katilingban sa mga anak sa Israel mingbagulbol batok kang Moises ug kang Aaron, nga nanag-ingon: Gipatay ninyo ang katawohan ni Jehova. 42Ug nahatabo kini nga sa pagkatigum sa katilingban batok kang Moises ug batok kang Aaron, nga mingtan-aw sila patunong sa balong-balong nga pagatiguman: ug, ania karon, ang panganod mitabon niini, ug ang himaya ni Jehova mipakita. 43Ug si Moises ug si Aaron nangadto dapit sa atubangan sa balong-balong nga pagatiguman. 44Ug si Jehova misulti kang Moises, nga nagaingon: 45Pahalayo kamo gikan sa kinataliwad-an niining katilingban, aron pagaut-uton ko sila sa usa ka pagpamilok. Ug minghapa sila. 46Ug miingon si Moises kang Aaron: Kuhaa ang imong incensario, ug butangan mo kini ug kalayo nga gikan sa halaran, butangan mo ug incienso ang ibabaw niini; ug dad-a sa pagdali ngadto sa katilingban, ug pagbuhat ug pagtabon-sa-sala alang kanila: kay adunay kaligutgut nga migula gikan kang Jehova; ang hampak misugod na. 47Ug gikuha ni Aaron ang incensario , ingon sa gisulti ni Moises, ug midalagan ngadto sa taliwala sa katilingban; ug, ania karon, ang hampak misugod na sa taliwala sa katawohan; ug gibutang niya ang incienso ug nagbuhat ug pagtabon-sa-sala alang sa katawohan. 48Ug mibarog siya sa kinataliwad-an sa mga minatay ug sa mga buhi; ug ang hampak mihunong 49Karon kadtong mga nangamatay pinaagi sa hampak may napulo ug upat ka libo ug pito ka gatus, labut pa sa mga nangamatay tungod sa hitabo kang Core. 50Ug mibalik si Aaron ngadto kang Moises nga didto sa pultahan sa balong-balong nga pagatiguman: ug ang kamatay mihunong.
Jamieson Fausset Brown Bible Commentary 1 THE REBELLION OF KORAH. (Num. 16:1-30)
Now Korah, the son of Izhar--Izhar, brother of Amram (
Exod 6:18), was the second son of Kohath, and for some reason unrecorded he had been supplanted by a descendant of the fourth son of Kohath, who was appointed prince or chief of the Kohathites (
Num 3:30). Discontent with the preferment over him of a younger relative was probably the originating cause of this seditious movement on the part of Korah.
Dathan and Abiram, . . . and On--These were confederate leaders in the rebellion, but On seems to have afterwards withdrawn from the conspiracy [compare
Num 16:12,
Num 16:24-
Num 16:25,
Num 16:27;
Num 26:9;
Deut 11:6;
Ps 106:17].
took men--The latter mentioned individuals, being all sons of Reuben, the eldest of Jacob's family, had been stimulated to this insurrection on the pretext that Moses had, by an arbitrary arrangement, taken away the right of primogeniture, which had vested the hereditary dignity of the priesthood in the first-born of every family, with a view of transferring the hereditary exercise of the sacred functions to a particular branch of his own house; and that this gross instance of partiality to his own relations, to the permanent detriment of others, was a sufficient ground for refusing allegiance to his government. In addition to this grievance, another cause of jealousy and dissatisfaction that rankled in the breasts of the Reubenites was the advancement of Judah to the leadership among the tribes. These malcontents had been incited by the artful representations of Korah (
Jude 1:11), with whom the position of their camp on the south side afforded them facilities of frequent intercourse. In addition to his feeling of personal wrongs, Korah participated in their desire (if he did not originate the attempt) to recover their lost rights of primogeniture. When the conspiracy was ripe, they openly and boldly declared its object, and at the head of two hundred fifty princes, charged Moses with an ambitious and unwarrantable usurpation of authority, especially in the appropriation of the priesthood, for they disputed the claim of Aaron also to pre-eminence [
Num 16:3].
3 they gathered themselves together against Moses and against Aaron--The assemblage seems to have been composed of the whole band of conspirators; and they grounded their complaint on the fact that the whole people, being separated to the divine service (
Exod 19:6), were equally qualified to present offerings on the altar, and that God, being graciously, present among them by the tabernacle and the cloud, evinced His readiness to receive sacrifices from the hand of any others as well as from theirs.
4 when Moses heard it, he fell upon his face--This attitude of prostration indicated not only his humble and earnest desire that God would interpose to free him from the false and odious imputation, but also his strong sense of the daring sin involved in this proceeding. Whatever feelings may be entertained respecting Aaron, who had formerly headed a sedition himself [
Num 12:1], it is impossible not to sympathize with Moses in this difficult emergency. But he was a devout man, and the prudential course he adopted was probably the dictate of that heavenly wisdom with which, in answer to his prayers, he was endowed.
5 he spake unto Korah and unto all his company--They were first addressed, not only because they were a party headed by his own cousin and Moses might hope to have more influence in that quarter, but because they were stationed near the tabernacle; and especially because an expostulation was the more weighty coming from him who was a Levite himself, and who was excluded along with his family from the priesthood. But to bring the matter to an issue, he proposed a test which would afford a decisive evidence of the divine appointment.
Even to-morrow--literally, "in the morning," the usual time of meeting in the East for the settlement of public affairs.
the Lord will show who are his, . . . even him whom he hath chosen will he cause to come near unto him--that is, will bear attestation to his ministry by some visible or miraculous token of His approval.
6 Take your censers, Korah, and all his company, &c.--that is, since you aspire to the priesthood, then go, perform the highest function of the office--that of offering incense; and if you are accepted well. How magnanimous the conduct of Moses, who was now as willing that God's people should be priests, as formerly that they should be prophets (
Num 11:29). But he warned them that they were making a perilous experiment.
12 Moses sent to call Dathan and Abiram--in a separate interview, the ground of their mutiny being different; for while Korah murmured against the exclusive appropriation of the priesthood to Aaron and his family, they were opposed to the supremacy of Moses in civil power. They refused to obey the summons; and their refusal was grounded on the plausible pretext that their stay in the desert was prolonged for some secret and selfish purposes of the leader, who was conducting them like blind men wherever it suited him.
15 Moses was very wroth--Though the meekest of all men [
Num 12:3], he could not restrain his indignation at these unjust and groundless charges; and the highly excited state of his feeling was evinced by the utterance of a brief exclamation in the mixed form of a prayer and an impassioned assertion of his integrity. (Compare
1Sam 12:3).
and said unto the Lord, Respect not thou their offering--He calls it their offering, because, though it was to be offered by Korah and his Levitical associates, it was the united appeal of all the mutineers for deciding the contested claims of Moses and Aaron.
16 Moses said unto Korah, Be thou and all thy company before the Lord--that is, at "the door of the tabernacle" (
Num 16:18), that the assembled people might witness the experiment and be properly impressed by the issue.
17 two hundred fifty censers--probably the small platters, common in Egyptian families, where incense was offered to household deities and which had been among the precious things borrowed at their departure [
Exod 12:35-
Exod 12:36].
20 the Lord spake unto Moses and Aaron, saying, Separate yourselves from among this congregation--Curiosity to witness the exciting spectacle attracted a vast concourse of the people, and it would seem that the popular mind had been incited to evil by the clamors of the mutineers against Moses and Aaron. There was something in their behavior very offensive to God; for after His glory had appeared--as at the installation of Aaron (
Lev 9:23), so now for his confirmation in the sacred office--He bade Moses and Aaron withdraw from the assembly "that He might consume them in a moment."
22 they fell upon their faces, and said, O God, the God of the spirits of all flesh--The benevolent importunity of their prayer was the more remarkable that the intercession was made for their enemies.
24 Speak unto the congregation, . . . Get you up from about the tabernacle--Moses was attended in the execution of this mission by the elders. The united and urgent entreaties of so many dignified personages produced the desired effect of convincing the people of their crime, and of withdrawing them from the company of men who were doomed to destruction, lest, being partakers of their sins, they should perish along with them.
27 the tabernacle of Korah, Dathan, and Abiram--Korah being a Kohathite, his tent could not have been in the Reubenite camp, and it does not appear that he himself was on the spot where Dathan and Abiram stood with their families. Their attitude of defiance indicated their daring and impenitent character, equally regardless of God and man.
28 Moses said, Hereby ye shall know that the Lord hath sent me to do all these works--The awful catastrophe of the earthquake which, as predicted by Moses, swallowed up those impious rebels in a living tomb, gave the divine attestation to the mission of Moses and struck the spectators with solemn awe.
35 there came out a fire from the Lord--that is, from the cloud. This seems to describe the destruction of Korah and those Levites who with him aspired to the functions of the priesthood. (See
Num 26:11,
Num 26:58;
1Chr 6:22,
1Chr 6:37).
37 Speak unto Eleazar--He was selected lest the high priest might contract defilement from going among the dead carcasses.
39 the brazen censers . . . made broad plates to be a memorial--The altar of burnt offerings, being made of wood and covered with brass, this additional covering of broad plates not only rendered it doubly secure against the fire, but served as a warning beacon to deter all from future invasions of the priesthood.
41 the children of Israel murmured against Moses and against Aaron, saying, Ye have killed the people of the Lord--What a strange exhibition of popular prejudice and passion--to blame the leaders for saving the rebels! Yet Moses and Aaron interceded for the people--the high priest perilling his own life in doing good to that perverse race.
48 he stood between the living and the dead--The plague seems to have begun in the extremities of the camp. Aaron, in this remarkable act, was a type of Christ.
