Cebuano Ang Bible (Pinadayag Version)

 1Ug si Jehova misulti kang Moises didto sa kapatagan sa Moab haduol sa Jordan dapit sa Jerico, nga nagaingon: 2Sugoa ang mga anak sa Israel, nga ilang ihatag ngadto sa mga Levihanon gikan sa panulondon nga ilang napanag-iya mga lungsod nga pagapuy-an nila ; ug mga kaumahan alang sa mga kalungsoran nga nagalibut kanila igahatag ninyo ngadto sa mga Levihanon. 3Ug niining mga kalungsoran magapuyo sila; ug ang ilang mga kaumahan mahimong alang sa ilang kahayupan, ug alang sa ilang katigayonan, ug alang sa tanan nila nga mga mananap. 4Ug ang mga kaumahan sa mga kalungsoran, nga inyong igahatag ngadto sa mga Levihanon, magagikan sa kuta sa lungsod ug paingon sa gawas usa ka libo ka maniko magalibut. 5Ug magasukod kamo sa gawas sa lungsod alang sa kiliran dapit sa silangan duruha ka libo ka maniko, ug alang sa kiliran dapit sa habagatan duruha ka libo ka maniko, ug alang sa kiliran dapit sa kasapdan duruha ka libo ka maniko, ug alang sa kiliran dapit sa amihanan duruha ka libo ka maniko, ang lungsod anaa sa taliwala. Kini mamao ang alang kanila ang kaumahan sa mga kalungsoran. 6Ug ang mga kalungsoran nga inyong igahatag ngadto sa mga Levihanon, kini mamahimong unom ka lungsod nga dalangpanan, nga inyong igahatag alang niadtong nakapatay sa isigkatawo aron makadangop siya ngadto: ug labut pa niana kanila igahatag ninyo ang kap-atan ug duha ka lungsod. 7Ang tanang mga kalungsoran nga inyong igahatag ngadto sa mga Levihanon mamahimong kap-atan ug walo ka lungsod; kini igahatag ninyo uban ang mga kaumahan niini. 8Ug mahitungod sa mga kalungsoran nga inyong igahatag gikan sa napanag-iya sa mga anak sa Israel, gikan sa daghan magakuha kamo ug daghan; ug gikan sa diriyut magakuha kamo ug diriyut: ang tagsatagsa sumala sa iyang panulondon nga iyang napanunod magahatag gikan sa iyang mga kalungsoran ngadto sa mga Levihanon. 9Ug si Jehova misulti kang Moises, nga nagaingon: 10Isulti sa mga anak sa Israel, ug iingon kanila: Sa diha nga kamo magatabok sa Jordan ngadto sa yuta sa Canaan, 11Nan magatudlo kamo ug mga kalungsoran nga mahimong mga lungsod nga dalangpanan alang kaninyo, aron ang mamumuno nga makapatay nga wala tuyoa sa bisan kinsa nga tawo makadangop didto. 12Ug ang mga kalungsoran mamahimo alang kaninyo nga dalangpanan gikan sa magpapanimalus, aron ang mamumuno dili mamatay, hangtud nga siya magatindog sa atubangan sa katilingban aron pagahukman. 13Ug ang mga kalungsoran nga inyong igahatag mamahimong alang kaninyo unom ka lungsod nga dalangpanan. 14Kamo magahatag ug tolo ka lungsod sa unahan sa Jordan, ug tolo ka lungod ang igahatag ninyo didto sa yuta sa Canaan; kini mamahimong mga kalungsoran nga dalangpanan. 15Alang sa mga anak sa Israel, ug alang sa mga dumuloong, ug alang sa mga humalapit nga anaa sa taliwala nila, mamahimo kining unom ka lungsod nga mga lungsod nga dalangpanan; aron nga ang tagsatagsa nga makapatay sa bisan kinsa nga tawo nga wala tuyoa makadangop didto. 16Apan kong siya makasamad kaniya pinaagi sa usa ka galamiton nga puthaw, nga sa ingon niana namatay siya, siya nga nakasamad maoy usa ka mamumuno: ang mamumuno sa pagkamatuod pagapatyon gayud. 17Ug kong siya makasamad kaniya pinaagi sa usa ka bato nga diha sa iyang kamot, nga igong makamatay sa usa ka tawo, ug siya namatay, siya nga nakasamad maoy usa ka mamumuno: ang mamumuno sa pagkamatuod pagapatyon gayud. 18O kong siya makasamad kaniya uban sa usa ka hinagiban, nga kahoy nga diha sa iyang kamot, nga igong makamatay sa usa ka tawo, ug siya namatay, ang nakasamad maoy usa ka mamumuno: ang mamumuno sa pagkamatuod pagapatyon gayud. 19Ang magpapanimalus sa dugo mao gayud siya ang magapatay sa mamumuno: sa diha nga ihibalag niya siya, siya nga magpapanimalus magapatay kaniya. 20Ug kong siya makatukmod kaniya tungod sa pagdumot, kun magalabay kaniya, nga may pagbanhig, nga sa ingon niana mamatay siya, 21Kun tungod sa pagdumot siya makasamad kaniya pinaagi sa iyang kamot, nga sa ingon niana siya mamatay; siya nga magsamad kaniya pagapatyon gayud; siya maoy usa ka mamumuno: ang magpapanimalus sa dugo magapatay sa mamumuno, sa diha nga ihibalag niya siya. 22Apan kong siya makatukmod kaniya sa kalit nga walay pagdumot, kun makalabay kaniya bisan unsa sa walay pagbanhig, 23Kun pinaagi sa bisan unsang bato, nga igong makamatay sa usa ka tawo, sa walay pagpakakita kaniya, ug maglabay niini sa ibabaw niya, nga sa ingon niana siya mamatay, ug siya dili niya kaaway, ni nagapangita sa pagdaut kaniya; 24Unya ang katilingban magahukom sa taliwala sa nakasamad ug sa magapanimalus sa dugo sumala niining mga tulomanon; 25Ug ang katilingban magaluwas sa mamumuno gikan sa kamot sa magapanimalus sa dugo, ug ang katilingban magapahiuli kaniya ngadto sa iyang lungsod nga dalangpanan, diin siya modangop: ug siya magapuyo didto hangtud sa kamatayon sa labawng sacerdote, nga gidihogan uban sa lana nga balaan. 26Apan kong ang mamumuno sa bisan unsang panahona molakaw ngadto sa unahan sa utlanan sa lungsod nga dalangpanan, diin siya modangop, 27Ug ang magpapanimalus sa dugo makakaplag kaniya didto sa gawas sa utlanan sa iyang lungsod nga dalangpanan, ug ang magpapanimalus sa dugo magpatay sa mamumuno; siya dili pagapakasad-on tungod sa dugo, 28Tungod kay siya nga mamumuno magapabilin man gayud unta sa sulod sa lungsod nga iyang dalangpanan hangtud sa kamatayon sa labawng sacerdote: apan tapus sa kamatayon sa labawng sacerdote ang mamumuno mopauli ngadto sa yuta nga iyang kaugalingon. 29Ug kining mga butanga mamahimong alang sa usa ka batasan ug tulomanon nganha kaninyo ngadto sa tanan ninyong mga kaliwatan sa tanan ninyong mga puloy-anan. 30Bisan kinsa nga magapatay sa bisan kinsa nga tawo, ang mamumuno pagapatyon tungod sa pulong nga nagagikan sa baba sa mga saksi: apan ang usa lamang ka saksi dili magasaksi batok sa bisan kinsang tawo aron siya mamatay. 31Labut pa dili kamo magdawat ug lukat alang sa kinabuhi sa usa ka mamumuno, nga sad-an tungod sa kamatayon: apan siya sa pagkamatuod pagapatyon gayud. 32Ug dili kamo magdawat ug lukat alang kaniya nga midangop ngadto sa iyang lungsod nga dalangpanan, aron siya makabalik pag-usab sa pagpuyo sa yuta niya , hangtud sa kamatayon sa sacerdote. 33Busa dili ninyo paghugawan ang yuta diin anaa kamo: kay ang dugo, kini nagahugaw sa yuta; ug walay paghinlo nga arang mahimo alang sa yuta tungod sa dugo nga maula diha, kondili pinaagi sa dugo niadtong magaula niana. 34Ug dili mo pagahugawan ang yuta diin kamo magapuyo, nga sa taliwala niana ako nagapuyo: kay ako, si Jehova, nagapuyo diha sa kinataliwad-an sa mga anak sa Israel.


Jamieson Fausset Brown Bible Commentary
 2   EIGHT AND FORTY CITIES GIVEN TO THE LEVITES. (Num 35:1-Num 35:5)
give unto the Levites of the inheritance of their possession cities to dwell in--As the Levites were to have no territorial domain allocated to them like the other tribes on the conquest of Canaan, they were to be distributed throughout the land in certain cities appropriated to their use; and these cities were to be surrounded by extensive suburbs. There is an apparent discrepancy between Num 35:4 and Num 35:5, with regard to the extent of these suburbs; but the statements in the two verses refer to totally different things--the one to the extent of the suburbs from the walls of the city, the other to the space of two thousand cubits from their extremity. In point of fact, there was an extent of ground, amounting to three thousand cubits, measured from the wall of the city. One thousand were most probably occupied with outhouses for the accommodation of shepherds and other servants, with gardens, vineyards, or oliveyards. And these which were portioned out to different families (1Chr 6:60) might be sold by one Levite to another, but not to any individual of another tribe (Jer 32:7). The other two thousand cubits remained a common for the pasturing of cattle (Lev 25:34) and, considering their number, that space would be fully required.

 6   CITIES OF REFUGE. (Num 35:6-Num 35:8)
there shall be six cities for refuge, which ye shall appoint for the manslayer--The establishment of those privileged sanctuaries among the cities of the Levites is probably traceable to the idea, that they would be the most suitable and impartial judges--that their presence and counsels might calm or restrain the stormy passions of the blood avenger--and that, from their being invested with the sacred character, they might be types of Christ, in whom sinners find a refuge from the destroyer (see Deut 4:43; Josh 20:8).

 8   the cities which ye shall give shall be of the possession of the children of Israel--The burden of furnishing those places for the residence and support of the Levitical order was to fall in equitable proportions upon the different tribes (see Num 33:54; Josh 20:7).

 11   THE BLOOD AVENGER. (Num. 35:9-34)
that the slayer may flee thither, which killeth any person at unawares--The practice of Goelism, that is, of the nearest relation of an individual who was killed being bound to demand satisfaction from the author of his death, existed from a very remote antiquity (Gen 4:14; Gen 27:45). It seems to have been an established usage in the age of Moses; and although in a rude and imperfect state of society, it is a natural and intelligible principle of criminal jurisprudence, it is liable to many great abuses; the chief of the evils inseparable from it is that the kinsman, who is bound in duty and honor to execute justice, will often be precipitate--little disposed, in the heat of passion or under the impulse of revenge, to examine into the circumstances of the case, to discriminate between the premeditated purpose of the assassin and the misfortune of the unintentional homicide. Moreover, it had a tendency, not only to foster a vindictive spirit, but in case of the Goel being unsuccessful in finding his victim, to transmit animosities and feuds against his descendants from one generation to another. This is exemplified among the Arabs in the present day. Should an Arab of one tribe happen to kill one of another tribe, there is "blood" between the tribes, and the stain can only be wiped out by the death of some individual of the tribe with which the offense originated. Sometimes the penalty is commuted by the payment of a stipulated number of sheep or camels. But such an equivalent, though offered, is as often refused, and blood has to be repaid only by blood. This practice of Goelism obtained among the Hebrews to such an extent that it was not perhaps expedient to abolish it; and Moses, while sanctioning its continuance, was directed, by divine authority, to make some special regulations, which tended both to prevent the unhappy consequences of sudden and personal vengeance, and, at the same time, to afford an accused person time and means of proving his innocence. This was the humane and equitable end contemplated in the institution of cities of refuge. There were to be six of these legalized asyla, three on the east of Jordan, both because the territory there was equal in length, though not in breadth, to Canaan, and because it might be more convenient for some to take refuge across the border. They were appointed for the benefit, not of the native Israelites only, but of all resident strangers.

 16   If he smite him with an instrument of iron, so that he die, &c.--Various cases are here enumerated in which the Goel or avenger was at liberty to take the life of the murderer; and every one of them proves a premeditated purpose.

 22   But if he thrust him suddenly without enmity, or have cast upon him any thing without laying of wait, &c.--Under the excitement of a sudden provocation, or violent passion, an injury might be inflicted issuing in death; and for a person who had thus undesignedly committed slaughter, the Levitical cities offered the benefit of full protection. Once having reached the nearest, for one or other of them was within a day's journey of all parts of the land, he was secure. But he had to "abide in it." His confinement within its walls was a wise and salutary rule, designed to show the sanctity of human blood in God's sight, as well as to protect the manslayer himself, whose presence and intercourse in society might have provoked the passions of the deceased's relatives. But the period of his release from this confinement was not until the death of the high priest. That was a season of public affliction, when private sorrows were sunk or overlooked under a sense of the national calamity, and when the death of so eminent a servant of God naturally led all to serious consideration about their own mortality. The moment, however, that the refugee broke through the restraints of his confinement and ventured beyond the precincts of the asylum, he forfeited the privilege, and, if he was discovered by his pursuer, he might be slain with impunity.

 29   these things shall be for a statute of judgment unto you throughout your generations--The law of the blood-avenger, as thus established by divine authority, was a vast improvement on the ancient practice of Goelism. By the appointment of cities of refuge, the manslayer was saved, in the meantime, from the blind and impetuous fury of vindictive relatives; but he might be tried by the local court, and, if proved guilty on sufficient evidence, condemned and punished as a murderer, without the possibility of deliverance by any pecuniary satisfaction. The enactment of Moses, which was an adaptation to the character and usages of the Hebrew people, secured the double advantage of promoting the ends both of humanity and of justice.