1Karon ang mga anak ni Ruben ug ang mga anak ni Gad may usa ka hilabihan ka dakung panon sa kahayupan: ug sa diha nga nakita nila ang yuta sa Jazer, ug ang yuta sa Galaad, nga, ania karon, ang dapit maoy usa ka dapit alang sa kahayupan; 2Ang mga anak ni Gad ug ang mga anak ni Ruben ming-adto ug mingsulti kang Moises, ug kang Eleazar, ang sacerdote, ug sa mga principe sa katilingban, nga nagaingon: 3Ang Ataroth, ug Dibon, ug Jazer, ug Nimra, ug Hesbon, ug Eleale, ug Saban, ug Nebo, ug Beon. 4Ang yuta nga gihampak ni Jehova sa atubangan sa katilingban sa Israel, maoy usa ka yuta alang sa kahayupan; ug ang imong sulogoon adunay kahayupan. 5Ug sila miingon: Kong kami nakakaplag ug kalooy sa imong mga mata, itugot nga kining yutaa ihatag ngadto sa imong mga sulogoon aron mapanag-iya nila; ayaw kami pagdad-a ngadto sa tabok sa Jordan. 6Ug si Moises miingon sa mga anak ni Gad ug sa mga anak ni Ruben: Mangadto ba sa gubat ang inyong mga kaigsoonan, ug kamo magalingkod lamang dinhi? 7Ug ngano nga magapaluya kamo sa kasingkasing sa mga anak sa Israel gikan sa tinguha sa pagtabok sa Jordan ngadto sa yuta nga gihatag ni Jehova kanila? 8Mao kini ang gibuhat sa inyong mga amahan, sa diha nga ako nagpadala kanila gikan sa Cades-barnea aron sa pagtan-aw sa yuta. 9Kay sa diha nga sila ming-adto hangtud sa walog sa Escol, ug nakatan-aw sa yuta, ilang gipaluya ang kasingkasing sa mga anak sa Israel, aron sila dili magasulod sa yuta nga gihatag ni Jehova kanila. 10Ug ang kaligutgut ni Jehova misilaub niadtong adlawa, ug siya nanumpa, nga nagaingon: 11Sa pagkamatuod walay bisan kinsa sa mga tawo nga mingtungas gikan sa Egipto, sukad sa kaluhaan ka tuig ang panuigon ug ngadto sa itaas, nga makakita sa yuta nga akong gipanumpa kang Abraham, kang Isaac, ug kang Jacob; tungod kay sila wala magasunod kanako sa bug-os: 12Gawas kang Caleb ang anak nga lalake ni Jephone, ang Cenesehanon, ug kang Josue, ang anak nga lalake ni Nun; tungod kay sila mingsunod kang Jehova sa bug-os gayud. 13Ug ang kaligutgut ni Jehova misilaub batok sa Israel, ug gihimo niya nga sila magalibodlibod nga magabalik-balik sa kamingawan sulod sa kap-atan ka tuig, hangtud nga ang tanang kaliwatan nga nagabuhat ug dautan sa atubangan sa mga mata ni Jehova mangaut-ut. 14Ug, ania karon, kamo nanagpamangon nga ilis sa inyong mga amahan, nga dugang sa mga tawong makasasala, aron sa pagdugang pa sa kaligutgut ni Jehova ngadto sa Israel. 15Kay kong kamo managbiya gikan sa pagsunod kaniya, siya magabiya pa kanila pag-usab sa kamingawan; ug kamo magalaglag niining tanan nga katawohan. 16Ug sila nanagpanuol kaniya, ug miingon: Kami magatukod ug mga toril dinhi alang sa among kahayupan, ug mga lungsod alang sa among mga kabataan: 17Apan kami magaandam nga sangkap sa hinagiban aron sa paglakaw una sa mga anak sa Israel, hangtud nga madala namo sila ngadto sa ilang dapit: ug ang among mga kabataan magapuyo sa mga kalungsoran nga may malig-ong salipdanan tungod sa mga pumopuyo sa yuta. 18Dili kami mamauli sa among mga kabalayan, hangtud nga ang mga anak sa Israel makapanunod ang tagsatagsa ka tawo sa iyang panulondon. 19Kay kami dili magapanunod uban kanila didto sa tabok sa Jordan, ug sa unahan; tungod kay ang among panulondon nahatag kanamo dinhi niining taboka sa Jordan dapit ngadto sa silangan. 20Ug si Moises miingon kanila: Kong pagabuhaton ninyo kining butanga, kong kamo managsankap sa hinagiban aron sa paglakaw sa atubangan ni Jehova ngadto sa gubat, 21Ug ang tagsatagsa ka tawo kaninyo nga sangkap sa hinagiban motabok sa Jordan sa atubangan ni Jehova, hangtud nga mapapahawa niya ang iyang mga kaaway gikan sa iyang atubangan, 22Ug ang yuta masakop na sa atubangan ni Jehova; unya sa human niini mamauli kamo, ug kamo mawalay sala ngadto kang Jehova, ug ngadto sa Israel; ug kining yutaa mamahimo nga kaugalingon alang kaninyo sa pagpanag-iya sa atubangan ni Jehova. 23Apan kong kini dili ninyo pagabuhaton, ania karon, kamo nakasala batok kang Jehova; ug sa pagkamatuod hipalgan ikaw sa imong sala. 24Pagtukod kamo ug mga kalungsoran alang kaninyo ug sa inyong mga kabataan, ug mga toril alang sa inyong mga carnero; ug buhata kadtong tanan nga nanagpanggula gikan sa inyong baba. 25Ug ang mga anak ni Gad ug ang mga anak ni Ruben mingsulti kang Moises, nga nagaingon: Ang imong mga sulogoon magabuhat sumala sa ginasugo sa akong ginoo. 26Ang among mga kabataan, ang among mga asawa, ang among mga panon sa carnero, ug ang tanan namong kahayupan, magapuyo sa mga kalungsoran sa Galaad, 27Apan ang imong mga sulogoon moagi, ang tagsatagsa ka tawo nga sangkap sa hinagiban alang sa gubat, sa atubangan ni Jehova ngadto sa gubat, sumala sa gipamulong sa akong ginoo. 28Busa si Moises naghatag ug sugo kang Eleazar ang sacerdote, ug kang Josue ang anak nga lalake ni Nun, ug sa mga pangulo sa mga amahan sa mga panimalay sa mga anak sa Israel. 29Ug si Moises miingon kanila: Kong ang mga anak ni Gad ug ang mga anak ni Ruben moagi uban kaninyo ngadto sa tabok sa Jordan, tagsatagsa ka tawo nga sangkap sa hinagiban sa gubat, sa atubangan ni Jehova, ug ang yuta ikapasakop na sa inyong atubangan; nan igahatag ninyo kanila ang yuta sa Galaad aron panag-iyahon nila . 30Apan kong sila dili motabok uban kaninyo nga sangkap sa hinagiban, sila magapanag-iya sa yuta sa taliwala ninyo didto sa yuta sa Canaan. 31Ug ang mga anak ni Gad ug ang mga anak ni Ruben mingtubag, nga nagaingon: Ingon sa gipamulong ni Jehova sa imong mga sulogoon, mao man ang among pagabuhaton. 32Moagi kami nga sangkap sa hinagiban sa atubangan ni Jehova ngadto sa yuta sa Canaan, ug ang gipanag-iya namo nga sa among panulondon magapabilin uban kanamo sa unahan sa Jordan. 33Ug si Moises naghatag ngadto kanila, bisan ngadto sa mga anak ni Gad, ug ngadto sa mga anak ni Ruben, ug ngadto sa katunga-nga-banay ni Manases, ang anak nga lalake ni Jose, ang gingharian ni Sihon hari sa mga Amorehanon, ug ang gingharian ni Og hari sa Basan, ang yuta, sumala sa mga kalungsoran niini uban ang mga utlanan bisan ang mga kalungsoran sa yuta nga nagalibut. 34Ug ang mga anak ni Gad nagtukod sa Dibon, ug sa Ataroth, ug sa Aroer, 35Ug sa Atroth-sophan, ug sa Jazer, ug sa Jogbaa, 36Ug sa Beth-nimra, ug sa Beth-haran: mga kalungsoran nga linig-onan, ug mga toril alang sa mga carnero. 37Ug ang mga anak ni Ruben nanagtukod sa Hesbon, ug sa Eleale, ug sa Kiriathaim, 38Ug sa Nebo, ug sa Baalmeon, (ang mga ngalan niini gipangilisan,) ug sa Sibma: ug nanaghatag sila ug laing mga ngalan sa mga kalungsoran nga ilang gitukod. 39Ug ang mga anak ni Machir, anak nga lalake ni Manases miadto sa Galaad, ug nagkuha niini, ug giagawan ang mga Amorehanon nga nanagpuyo didto. 40Ug si Moises naghatag sa Galaad ngadto kang Machir ang anak nga lalake ni Manases; ug siya mipuyo didto. 41Ug si Jair, ang anak nga lalake ni Manases miadto ug nagkuha sa mga kalungsoran nga gagmay niana, ug ginganlan kini ug Haboth-jair. 42Ug si Noba miadto ug nagkuha sa Kenath, ug ang mga balangay niini, ug ginganlan kini ug Noba, sunod sa iyang kaugalingon nga ngalan.
Jamieson Fausset Brown Bible Commentary 1 THE REUBENITES AND GADITES ASK FOR AN INHERITANCE. (Num. 32:1-42)
the land of Jazer, and the land of Gilead--A complete conquest had been made of the country east of the Jordan, comprising "the land of Jazer," which formed the southern district between the Arnon and Jabbok and "the land of Gilead," the middle region between the Jabbok and Jarmouk, or Hieromax, including Bashan, which lay on the north of that river. The whole of this region is now called the Belka. It has always been famous for its rich and extensive pastures, and it is still the favorite resort of the Bedouin shepherds, who frequently contend for securing to their immense flocks the benefit of its luxuriant vegetation. In the camp of ancient Israel, Reuben and Gad were pre-eminently pastoral; and as these two tribes, being placed under the same standard, had frequent opportunities of conversing and arranging about their common concerns, they united in preferring a request that the trans-jordanic region, so well suited to the habits of a pastoral people, might be assigned to them.
6 Moses said unto the children of Gad and to the children of Reuben, Shall your brethren go to war, and shall ye sit here--Their language was ambiguous; and Moses, suspicious that this proposal was an act of unbelief, a scheme of self-policy and indolence to escape the perils of warfare and live in ease and safety, addressed to them a reproachful and passionate remonstrance. Whether they had really meditated such a withdrawal from all share in the war of invasion, or the effect of their leader's expostulation was to drive them from their original purpose, they now, in answer to his impressive appeal, declared it to be their sincere intention to co-operate with their brethren; but, if so, they ought to have been more explicit at first.
16 they came near--The narrative gives a picturesque description of this scene. The suppliants had shrunk back, dreading from the undisguised emotions of their leader that their request would be refused. But, perceiving, from the tenor of his discourse, that his objection was grounded only on the supposition that they would not cross the Jordan to assist their brethren, they became emboldened to approach him with assurances of their goodwill.
We will build sheepfolds here for our cattle, and cities for our little ones--that is, rebuild, repair. It would have been impossible within two months to found new cities, or even to reconstruct those which had been razed to the ground. Those cities of the Amorites were not absolutely demolished, and they probably consisted only of mud-built, or dry-stone walls.
17 and our little ones shall dwell in the fenced cities because of the inhabitants of the land--There was good policy in leaving a sufficient force to protect the conquered region lest the enemy should attempt reprisals; and as only forty thousand of the Reubenites and the Gadites, and a half of Manasseh, passed over the Jordan (
Josh 4:13), there were left for the security of the new possessions 70,580 men, besides women and children under twenty years (compare
Num 26:7,
Num 26:18,
Num 26:34).
We ourselves will go ready armed--that is, all of us in a collective body, or as many as may be deemed necessary, while the rest of our number shall remain at home to provide for the sustenance and secure the protection of our families and flocks. (See on
Josh 4:12).
20 Moses said unto them, If ye will do this thing--with sincerity and zeal.
go before the Lord to war--The phrase was used in allusion to the order of march in which the tribes of Reuben and Gad immediately preceded the ark (see on Num. 2:10-31), or to the passage over the Jordan, in which the ark stood in mid-channel, while all the tribes marched by in succession (
Josh 3:4), of course including those of Reuben and Gad, so that, literally, they passed over before the Lord and before the rest of Israel (
Josh 4:13). Perhaps, however, the phrase is used merely in a general sense to denote their marching on an expedition, the purpose of which was blessed with the presence, and destined to promote the glory, of God. The displeasure which Moses had felt on the first mention of their proposal had disappeared on the strength of their solemn assurances. But a lurking suspicion of their motives seems still to have been lingering in his mind--he continued to speak to them in an admonitory strain; and he concluded by warning them that in case of their failing to redeem their pledge, the judgments of an offended God would assuredly fall upon them. This emphatic caution against such an eventuality throws a strong doubt on the honesty of their first intentions; and yet, whether through the opposing attitude or the strong invectives of Moses they had been brought to a better state of mind, their final reply showed that now all was right.
28 concerning them Moses commanded--The arrangement itself, as well as the express terms on which he assented to it, was announced by the leader to the public authorities. The pastoral country the two tribes had desired was to be granted them on condition that they would lend their aid to their brethren in the approaching invasion of Canaan. If they refused or failed to perform their promise, those possessions should be forfeited, and they themselves compelled to go across the Jordan and fight for a settlement like the rest of their brethren.
33 half the tribe of Manasseh--It is nowhere explained in the record how they were incorporated with the two tribes, or what broke this great tribe into two parts, of which one was left to follow the fortunes of its brethren in the settled life of the western hills, while the other was allowed to wander as a nomadic tribe over the pasture lands of Gilead and Bashan. They are not mentioned as accompanying Reuben and Gad in their application to Moses [
Num 32:1]; neither were they included in his first directions (
Num 32:25); but as they also were a people addicted to pastoral pursuits and possessed as immense flocks as the other two, Moses invited the half of them to remain, in consequence, probably, of finding that this region was more than sufficient for the pastoral wants of the others, and he may have given them the preference, as some have conjectured, for their valorous conduct in the contests with the Amorites (compare
Num 32:39, with
Josh 17:1).
34 And the children of Gad built--(See on
Num 32:16).
Dibon--identified with Dheban, now in ruins, an hour's distance from the Arnon (Mojeb).
Ataroth (Hebrew, "crowns")--There are several towns so called in Scripture, but this one in the tribe of Gad has not been identified.
Aroer--now Arair, standing on a precipice on the north bank of the Arnon.
35 Atroth, Shophan, and Jaazer, &c.--Jaazer, near a famed fountain, Ain Hazier, the waters of which flow into Wady Schaib, about fifteen miles from Hesbon. Beth-nimrah, now Nimrin; Heshbon, now Hesban; Elealeh (Hebrew, "the high"), now Elaal; Kirjathaim (Hebrew, "the double city"); Nebo, now Neba, near the mountain of that name; Baal-meon, now Myoun, in ruins, where was a temple of Baal (
Josh 13:17;
Jer 48:23); Shibmah, or Shebam (
Num 32:3), near Heshbon, famous for vines (
Isa 16:9-
Isa 16:10;
Jer 48:32).
38 (their names being changed)--either because it was the general custom of conquerors to do so; or, rather, because from the prohibition to mention the names of other gods (
Exod 23:13), as Nebo and Baal were, it was expedient on the first settlement of the Israelites to obliterate all remembrance of those idols. (See
Josh 13:17-
Josh 13:20).
39 Gilead--now Jelud.
41 Havoth-jair--that is, "tent-villages." Jair, who captured them, was a descendant of Manasseh on his mother's side (
1Chr 1:21-22).
42 Nobah--also a distinguished person connected with the eastern branch of the tribe of Manasseh.
